Na 1 week begint het al aardig 'normaal' te worden
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
29 Maart 2015 | Tanzania, Turiani
Hallo lieve vrienden en familie! Daar zijn we weer en we leven nog steeds!
We zijn inmiddels al een week hier in Tanzania en hebben ons plekje nu wel gevonden. In het vorige blog vertelden we dat we nog niks hadden kunnen doen of zien op de labour ward maar dat is de rest van de week wel gecompenseerd.
Dinsdag hebben we de eerste bevalling hier gezien. We kwamen na de dagopening binnen op de labour ward en voordat we het wisten werd het eerste Afrikaanse kindje in ons bijzijn geboren. Ze werken hier heel anders dan wij gewend zijn, vooral omdat ze bijna geen kennis hebben en dus maar wat doen. Nadat het kind geboren is en afgenaveld wordt het weggehaald om het te wegen en in mooie doeken gewikkeld. Vervolgens wordt het in een soort couveusebak gelegd totdat moeder klaar is. Gelukkig weten de moeders heel goed welke doeken van hun zijn want wij wisten af en toe even niet meer welk kind nu bij wie hoorde.
Woensdag was de eerste echt schokkende dag op de labour ward.
Er was een stuitbevalling die zo werd gedaan hoe je het vooral NIET moest doen. We hebben het kunnen filmen dus voor de liefhebbers met een sterke maag;) Het kind deed het heel slecht dus hebben we voor het eerst moeten beademen, samen waren we een heel goed team en hebben we het kindje er weer bovenop gekregen! Gelukkig hadden Carlijn en Marliek hiervoor samen een mooie bevalling gedaan en heeft Liza ook kunnen assisteren bij een andere bevalling. Omdat deze dag nog niet druk genoeg was, kreeg een net bevallen vrouw ook nog een eclamptisch insult aan het eind van de dag. Ze had een zwangerschapsvergiftiging en kreeg hiervoor medicatie. Na de bevalling zou ze ook weer wat moeten krijgen maar de nurse was zoals ze achteraf zei ‘druk’ (ze zat gewoon te bellen met jan en alleman, frustrerend!).
Donderdag heeft Liza haar eerste Afrikaanse kindje mogen aanpakken en verder bleef het die dag rustig.
Vrijdag is Carlijn mee geweest naar een sectio (keizersnede) wat behoorlijk indrukwekkend was omdat ze hier -voor ons- middeleeuwse technieken gebruiken. Ook was het heel bijzonder om te zien hoe een OK er hier uit ziet. Het kindje zat vast in de baarmoeder en het duurde dus ook even voordat het eruit gehaald kon worden. Ook dit kind moest weer beademend worden, iets wat Carlijn heeft gedaan omdat de nurse het kind maar gewoon liet liggen. Ondertussen heeft Marliek met assistentie van Liza een mooie bevalling gedaan. Nadat de nurse had getoucheerd mochten wij natoucheren, wat zij 7-8 cm vond, vonden wij toch echt volledige ontsluiting. De vliezen waren alleen nog niet gebroken en hier vinden ze het normaal om te wachten tot ze spontaan breken. Wij zijn gewend om hier niet op te wachten en hebben dus uiteindelijk ook de vliezen op eigen initiatief zelf gebroken, om zo de vrouw sneller te verlossen. 10 minuten later werd er weer een mooi Afrikaantje geboren. De navelstreng zat heel strak om de nek dus deze heeft Marliek ‘in vulva’ afgekocherd.
Na een eerste week op de labour ward zijn we er wel achter dat het er hier heel anders aan toe gaat en dat we er hier vrij weinig aan kunnen doen. Veel nurses weten dus niet wat ze doen, gelukkig zijn er een paar die wel wat langer naar school zijn geweest en graag van ons willen leren. Zo willen we deze week ook een lesje geven over hoe je een stuitbevalling wel moet doen.
Naast alle belevenissen op de labour ward hebben we natuurlijk ook nog vrije tijd gehad. Dinsdagmiddag zijn we met de tropenartsen van hier meegeweest naar de markt in Madizimi. We konden met hun auto mee wat ideaal was. Op de markt verkochten ze van alles, groenten, fruit maar ook vieze gedroogde vis en kippen. Toen we bij een kraampje stonden om wat te kopen begon het heel hard te regenen, nou dit hebben we geweten. Het hield maar niet op en uiteindelijk besloten we maar terug te lopen. Alle paadjes en straatjes waren alleen riviertjes geworden en we stonden dan ook tot halverwege onze kuiten in het water. We hebben er maar niet aan gedacht wat hier allemaal in zou kunnen drijven.
’s Avonds waren we uitgenodigd voor het afscheidsfeestje van twee co-assistenten. Dit was heel leuk. Ze hadden een Afrikaanse DJ en ook wat lokale mensen uitgenodigd. Hier werd bevestigd dat de Afrikanen wel kunnen dansen, die moves hoef je niet proberen na te doen! Het was wel opmerkelijk dat ze eigenlijk vooral kwamen voor het bier, de soda en de hapjes. Dit laatste werd dan ook af en toe stiekem in de zak gestoken!
Donderdagmiddag zijn we na het werk naar een stoffenmarkt geweest. We zijn hier met alle 8 Nederlandse studenten op de fiets naar toe gegaan. In het dorp zit namelijk een soort plaatselijke fietsenmaker waar je een fiets kunt huren. Het is eerder een krotje te noemen dan een fiets, en een mountainbike was ook wel handig geweest. De weg naar de stoffenmarkt was heel mooi! Helaas was een groot deel van de stoffenmarkt al afgebroken omdat er regen aan kwam. Toch hebben we alle drie een mooie stof uit kunnen zoeken waar we in het dorp kleding van gaan laten maken.
Vrijdagmiddag zijn we met alle studenten vertrokken naar Morogoro, een stad op 3 uur rijden. Gelukkig hadden we een eigen busje geregeld en hoefden we niet bij elkaar en Afrikanen op schoot. We zitten hier in Morogoro in een heerlijk hotel met zwembad. ’s Avonds lekker uit eten en overdag hangen aan het zwembad!
Gisteren zijn we op safari geweest, dit was echt heel gaaf. ’s Ochtends werden we om 6 uur opgehaald om naar het Mikumi National park te gaan. Hier hebben we een gids gehuurd waarmee we het park zijn ingegaan. Het park was super mooi en we hebben van alles gezien; giraffen, impala’s, olifanten, buffels, nijlpaarden, krokodillen, zebra’s, aapjes, vogels en nog veel meer. Erg indrukwekkend allemaal en we hebben dan ook vele foto’s gemaakt!
Vanmiddag gaan we weer terug naar het Turiani Hospital om morgen te beginnen aan onze tweede week. We hopen weer veel te kunnen bijdragen op de labour ward!
Kwaheri!
PS. Willen jullie bij de reacties ook jullie achternaam zetten? We zijn er achter gekomen dat we veel mensen kennen met dezelfde namen haha!
We zijn inmiddels al een week hier in Tanzania en hebben ons plekje nu wel gevonden. In het vorige blog vertelden we dat we nog niks hadden kunnen doen of zien op de labour ward maar dat is de rest van de week wel gecompenseerd.
Dinsdag hebben we de eerste bevalling hier gezien. We kwamen na de dagopening binnen op de labour ward en voordat we het wisten werd het eerste Afrikaanse kindje in ons bijzijn geboren. Ze werken hier heel anders dan wij gewend zijn, vooral omdat ze bijna geen kennis hebben en dus maar wat doen. Nadat het kind geboren is en afgenaveld wordt het weggehaald om het te wegen en in mooie doeken gewikkeld. Vervolgens wordt het in een soort couveusebak gelegd totdat moeder klaar is. Gelukkig weten de moeders heel goed welke doeken van hun zijn want wij wisten af en toe even niet meer welk kind nu bij wie hoorde.
Woensdag was de eerste echt schokkende dag op de labour ward.
Er was een stuitbevalling die zo werd gedaan hoe je het vooral NIET moest doen. We hebben het kunnen filmen dus voor de liefhebbers met een sterke maag;) Het kind deed het heel slecht dus hebben we voor het eerst moeten beademen, samen waren we een heel goed team en hebben we het kindje er weer bovenop gekregen! Gelukkig hadden Carlijn en Marliek hiervoor samen een mooie bevalling gedaan en heeft Liza ook kunnen assisteren bij een andere bevalling. Omdat deze dag nog niet druk genoeg was, kreeg een net bevallen vrouw ook nog een eclamptisch insult aan het eind van de dag. Ze had een zwangerschapsvergiftiging en kreeg hiervoor medicatie. Na de bevalling zou ze ook weer wat moeten krijgen maar de nurse was zoals ze achteraf zei ‘druk’ (ze zat gewoon te bellen met jan en alleman, frustrerend!).
Donderdag heeft Liza haar eerste Afrikaanse kindje mogen aanpakken en verder bleef het die dag rustig.
Vrijdag is Carlijn mee geweest naar een sectio (keizersnede) wat behoorlijk indrukwekkend was omdat ze hier -voor ons- middeleeuwse technieken gebruiken. Ook was het heel bijzonder om te zien hoe een OK er hier uit ziet. Het kindje zat vast in de baarmoeder en het duurde dus ook even voordat het eruit gehaald kon worden. Ook dit kind moest weer beademend worden, iets wat Carlijn heeft gedaan omdat de nurse het kind maar gewoon liet liggen. Ondertussen heeft Marliek met assistentie van Liza een mooie bevalling gedaan. Nadat de nurse had getoucheerd mochten wij natoucheren, wat zij 7-8 cm vond, vonden wij toch echt volledige ontsluiting. De vliezen waren alleen nog niet gebroken en hier vinden ze het normaal om te wachten tot ze spontaan breken. Wij zijn gewend om hier niet op te wachten en hebben dus uiteindelijk ook de vliezen op eigen initiatief zelf gebroken, om zo de vrouw sneller te verlossen. 10 minuten later werd er weer een mooi Afrikaantje geboren. De navelstreng zat heel strak om de nek dus deze heeft Marliek ‘in vulva’ afgekocherd.
Na een eerste week op de labour ward zijn we er wel achter dat het er hier heel anders aan toe gaat en dat we er hier vrij weinig aan kunnen doen. Veel nurses weten dus niet wat ze doen, gelukkig zijn er een paar die wel wat langer naar school zijn geweest en graag van ons willen leren. Zo willen we deze week ook een lesje geven over hoe je een stuitbevalling wel moet doen.
Naast alle belevenissen op de labour ward hebben we natuurlijk ook nog vrije tijd gehad. Dinsdagmiddag zijn we met de tropenartsen van hier meegeweest naar de markt in Madizimi. We konden met hun auto mee wat ideaal was. Op de markt verkochten ze van alles, groenten, fruit maar ook vieze gedroogde vis en kippen. Toen we bij een kraampje stonden om wat te kopen begon het heel hard te regenen, nou dit hebben we geweten. Het hield maar niet op en uiteindelijk besloten we maar terug te lopen. Alle paadjes en straatjes waren alleen riviertjes geworden en we stonden dan ook tot halverwege onze kuiten in het water. We hebben er maar niet aan gedacht wat hier allemaal in zou kunnen drijven.
’s Avonds waren we uitgenodigd voor het afscheidsfeestje van twee co-assistenten. Dit was heel leuk. Ze hadden een Afrikaanse DJ en ook wat lokale mensen uitgenodigd. Hier werd bevestigd dat de Afrikanen wel kunnen dansen, die moves hoef je niet proberen na te doen! Het was wel opmerkelijk dat ze eigenlijk vooral kwamen voor het bier, de soda en de hapjes. Dit laatste werd dan ook af en toe stiekem in de zak gestoken!
Donderdagmiddag zijn we na het werk naar een stoffenmarkt geweest. We zijn hier met alle 8 Nederlandse studenten op de fiets naar toe gegaan. In het dorp zit namelijk een soort plaatselijke fietsenmaker waar je een fiets kunt huren. Het is eerder een krotje te noemen dan een fiets, en een mountainbike was ook wel handig geweest. De weg naar de stoffenmarkt was heel mooi! Helaas was een groot deel van de stoffenmarkt al afgebroken omdat er regen aan kwam. Toch hebben we alle drie een mooie stof uit kunnen zoeken waar we in het dorp kleding van gaan laten maken.
Vrijdagmiddag zijn we met alle studenten vertrokken naar Morogoro, een stad op 3 uur rijden. Gelukkig hadden we een eigen busje geregeld en hoefden we niet bij elkaar en Afrikanen op schoot. We zitten hier in Morogoro in een heerlijk hotel met zwembad. ’s Avonds lekker uit eten en overdag hangen aan het zwembad!
Gisteren zijn we op safari geweest, dit was echt heel gaaf. ’s Ochtends werden we om 6 uur opgehaald om naar het Mikumi National park te gaan. Hier hebben we een gids gehuurd waarmee we het park zijn ingegaan. Het park was super mooi en we hebben van alles gezien; giraffen, impala’s, olifanten, buffels, nijlpaarden, krokodillen, zebra’s, aapjes, vogels en nog veel meer. Erg indrukwekkend allemaal en we hebben dan ook vele foto’s gemaakt!
Vanmiddag gaan we weer terug naar het Turiani Hospital om morgen te beginnen aan onze tweede week. We hopen weer veel te kunnen bijdragen op de labour ward!
Kwaheri!
PS. Willen jullie bij de reacties ook jullie achternaam zetten? We zijn er achter gekomen dat we veel mensen kennen met dezelfde namen haha!
-
29 Maart 2015 - 12:20
Marja:
Lieve Car, Liza en Marliek. Wat een boeiend en indrukwekkend verhaal van jullie eerste week. Geweldig wat een belevenis. Ben trots op jullie. Dikke kus -
29 Maart 2015 - 12:49
Anouschka:
WoW meiden...wat hebben jullie al veel meegemaakt in 1 week.
Maar goed dat jullie daar zijn, zowel voor jullie eigen ervaring maar zo te horen kunnen ze ook nog een hoop van jullie leren.
Hopelijk komen er nog een hoop vooral mooie ervaringen bij.
De foto's zijn net plaatjes uit een reisgids , geweldig toch dit in het echt te mogen zien.
Vanuit een koud en nat Nederland leven we met jullie mee.
Hele dikke kus Anouschka( stortelers;)) -
29 Maart 2015 - 14:06
Anja:
Hallo meiden, wat maken jullie veel mee. Zoveel indrukken en bijzondere ervaringen om nooit meer te vergeten. Fantastisch. Supertrots. -
29 Maart 2015 - 18:36
Yvonne Laarveld:
Wat een SUPER verhaal.
En wat fijn dat jullie kennis zo goed van pas komt.
Ga zo door en geniet van deze bizondere tijd.
Heel veel liefs Marcel en Yvonne Laarveld -
29 Maart 2015 - 18:59
Mark Parkie:
Goed bezig dames! Welke kaartspelletjes spelen ze daar? :-) -
29 Maart 2015 - 20:08
Janice:
Wauw ik heb dit verhaal vol bewondering gelezen, wat een belevenissen en wat ben ik trots op jullie!! Wat jullie nu al hebben kunnen doen in het ziekenhuis is echt super! Op naar de volgende spannende week, ik kijk uit naar de verhalen! Dikke kus -
29 Maart 2015 - 20:45
Marike W:
Wow dames, wat maken jullie veel mee zeg! Petje af! Leuk dat jullie ons op deze manier laten meeleven. Groetjes -
29 Maart 2015 - 22:03
Rianne Wennemars:
Hee meiden, wat ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen. Ben trots op jullie!
Liefs Rianne -
30 Maart 2015 - 14:13
Karin Schuller :
Wow, wat n verschil met Nederland. Maar wat een ervaring voor jullie. Ik hoop oprecht dat ze van jullie wat gaan leren en zo heel wat leed kunnen voorkomen in de toekomst.
Zet hem op meiden. Jullie zijn goed bezig. Dikke duim!
Liefs karin Schuller
P.s. Voor Liza n dikke zoen van Mart. -
30 Maart 2015 - 18:05
Irene Gengler:
Wat gaaf meiden!! En wat een belevenissen! Ook echt super leuk dat de nurses van jullie willen leren en jullie hen ook dingen kunnen bijbrengen :) heel nice!
Liefs! xx -
30 Maart 2015 - 18:38
Jorgos:
Jeetje, ik kreeg net een brok in mijn keel.. wat een prachtig verhaal... ik zie het voor mij. Trots op jullie! En super dat jullie dit met ons delen! Dikke kus von Onkel Jorgo <3
-
30 Maart 2015 - 19:22
Eric:
Hoi meiden,
Geweldig deze blog. Wat een geweldige belevenissen en mooie verhalen. Het is ook bijzonder dat jullie je kennis door kunnen geven en zo nog impact hebben als jullie al weer in Nederland terug zijn...
Ekkie
(Doar is d'r ma een va...) -
31 Maart 2015 - 13:23
Joke Stortelers:
Wat geweldig om dit allemaal mee te mogen maken, deze belevenissen nemen jullie je hele leven mee.
En wat zal er ontzettend veel te vertellen zijn als jullie terug zijn.
Ben blij dat ik hier op deze manier van mee mag genieten. Top! -
31 Maart 2015 - 17:23
Marleen Willems:
he Marliek en vriendinnen,
Wat een prachtige verhalen om te lezen!
Wat indrukwekkend en ontzettend mooi dat jullie dit mogen meemaken!
En wat fijn dat jullie echt kunnen helpen !
Ik krijg er een brok van in mijn keel!
heel veel succes nog en geniet maar intens van deze bijzondere ervaring!
liefs, Marleen Willems -
31 Maart 2015 - 21:49
Oma En Opa Stortelers:
Hallo Liza en vriendinnen,
Wat fijn dat wij dit op deze manier kunnen volgen, verslag, foto's en een mooi verhaal.
Een knuffel van ons en 't ga je goed daar.
Groetjes, opa en oma Stortelers oet Winterswiek. -
01 April 2015 - 09:07
Vivian Laarman:
Wauw!! Wat een bijzondere dingen maken jullie mee zeg, heel erg leuk om te lezen dat jullie zoveel kunnen betekenen. Geniet ervan dames, voor je het weet is het voorbij!! Liefs, Vivian -
01 April 2015 - 22:53
Danielle Visscher-Lammertink:
hallo dames,
Jemig, wat maken jullie veel mee...geweldig om te lezen, kan me voorstellen dat het een ongelofelijke impact op jullie heeft...ben wel blij dat ik gewoon in Nederland bevallen ben -
01 April 2015 - 22:57
Danielle Visscher-Lammertink:
mijn vorige reactie is niet helemaal geplaatst, dus hier de laatste regel:
Wij wensen jullie heel veel plezier, succes en werk ze! Dikke kus voor Marliek -
06 April 2015 - 19:33
Tessa Sellis:
Wauw meiden, wat indrukwekkend!! Ik ga snel jullie volgende vloog lezen.. ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
